Assign modules on offcanvas module position to make them visible in the sidebar.

Testimonials

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Sandro Rosell
FC Barcelona President

 

Aromatyzowana trawą żubrową wódka o silnym, leśnym zapachu to nasz towar eksportowy. W każdej butelce Żubrówki zanurzone jest równo przycięte dziko rosnące źdźbło.

 

Żubrówka to określenie ludowe, pod którym ukrywają się dwa gatunki traw: turówka wonna i turówka leśna. Rosną one w północno-wschodniej Polsce, szczególnie w Puszczy Białowieskiej. Są to drobne rośliny o wysokości od 40 do 60 cm, posiadające charakterystyczny, mocny zapach kumaryny – substancji o aromacie świeżego siana, miodu i żubrzej sierści. Kumaryna pozostawia na źdźbłach rodzaj białej mączki, którą można zetrzeć paznokciem.

Nie sposób nie wspomnieć o żubrach, od których żubrówka wzięła nazwę. Zwierzęta te chętnie zjadają miękkie, soczyste trawy. Zaczynają się nimi odżywiać wczesną wiosną w miejscach, gdzie najwcześniej stopił się śnieg, a trawa żubrowa rozkwita jako pierwsza. Polska szlachta „zaprawiała” wódkę trawą żubrową. Wierzono, że jest afrodyzjakiem i nadaje siłę żubra tym, którzy ją spożywają.

Roślina ta rośnie wyłącznie dziko, w naturalnych warunkach. Nie da się jej uprawiać w wybranym miejscu. Zbieracze posiadają sekretną wiedzę, gdzie jej szukać. Zbiory rozpoczynają się już w połowie czerwca, trwają nawet do października. Latem trawa ma soczyście zielony kolor i jest bardzo świeża. Nie wydaje też nasion, więc można ją zbierać. Do legalnych zbiorów potrzebne jest zezwolenie z Wydziału Ochrony Środowiska, odnawiane co roku.

 

Turówka pachnie silnie jedynie wiosną podczas kwitnienia. W sierpniu w lesie nie ma już jej zapachu. Mocny aromat uaktywnia się dopiero podczas suszenia, gdy oczyszczone, rozłożone źdźbła leżą na drewnianych półkach na strychach, w cieple.

Produkcja maceratu trawy żubrowej jest procesem dwuetapowym składającym się z maceracji wodnej i alkoholowej. Siano umieszcza się w specjalnych urządzeniach zwanych maceratorami umożliwiającymi cyrkulację trawy z czynnikami ekstrahującymi. Proces przebiega w odpowiednich, ściśle kontrolowanych warunkach, co umożliwia otrzymanie właściwej esencji, która jest pozostawiona przez kilka dni w celu tzw. sezonowania. Następnie przeprowadzana jest filtracja płynu, który musi być oczyszczony i  filtrowany, aby nadawał się do zestawiania wódki. Uzyskany w ten sposób  macerat to płyn o intensywnym zielonym kolorze, smaku i zapachu świeżo skoszonego siana.  Służy on do zaprawiania spirytusu i wody, które stanowią główną  bazę do produkcji Żubrówki.

Poza użyciem turówki do produkcji wódki, znane jest jej zastosowanie do wytwarzania perfum, leków i kremów. Ambitni kucharze umieszczają trawę żubrową w swoim menu. Karol Okrasa w hotelu Bristol serwował duszoną grasicę z warzywami w emulsji z czerwonego wina, podaną z zabajone z trawy żubrowej, a Paweł Oszczyk z La Rotisserie – wędzoną troć morską z sałatką z kopru włoskiego, jabłka i trawy żubrowej właśnie. W jednym z letnich menu degustacyjnych Agata Wojda, szefowa kuchni w restauracji Opasły Tom PIW-u w Warszawie podawała terynę z chrzanem z galaretką jabłkową z trawą żubrową i płatkami buraków. - Gotuję ją w nieklarowanym soku jabłkowym, który potem stoi w lodówce kilka godzin i nabiera aromatu. Trawa żubrowa nadaje mnóstwo smaku. Używam jej też do marynowania czerwonego mięsa, np. jagnięcej łopatki – mówi Wojda.

Tomasz Jakubiak, kucharz gotujący m.in. w programie „Jakubiak w sezonie” (Kuchnia +), radzi, by dodawać turówkę do sosów i do wędzenia. – Ponieważ zapach szybko się ulatnia, trzeba nią aromatyzować danie na koniec. Lubię też przyprawić trawą żubrową jabłka, które podaję do smażonej wątróbki – mówi Jakubiak.

Turówka, jeden z niezwykle charakterystycznych dla Polski produktów naturalnych, wnosi na stół odurzający smak i zapach puszczy.

 

Monika Kucia/Magazyn Foodservice

Moje podróże

Previous Next Play Pause
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20